Avand Danesh Book Store

حاجی نرگس پاهایش را دراز می‌کند و زیرلب آخی می‌گوید. استخوان‌هایش با هر تکانی که می‌خورَد صدا می‌دهد؛ صدایی مثل صدای زیر پا ماندن برگ‌های پاییزی. سرش را تکان می‌دهد و می‌گوید: «این پیری عجب چیز بدی است. می‌خواستند دعایمان کنند، می‌گفتند پیر بشوی جوان. انگار همه‌ی آن دعاها به درگاه خدا رسیده. قربان کَرَم‌اش. شبیه کفتار شده‌ام.» دست می‌برد پشت سرش، گره‌ی شل شده‌ی لچک را باز می‌کند و آن را روی دامنش می‌‌گذارد. سکه‌های آویزان به آن جلینگ‌جلینگ صدا می‌کند. با دهان باز گیسِ سفید و حنایی‌اش را آرام‌‌آرام باز می‌کند. با ابرو استکان چای را نشان می‌دهد و می‌پرسد: «یک چای دیگر می‌خوری؟» حاجی نرگس متوجه نگاه من به گوشواره‌ها می‌شود. با سرانگشت، یاقوت خوش‌رنگ آن را نوازش می‌کند و می‌پرسد: «دوستش داری؟» از تماشای سرخی گوشواره‌ها قند توی دلم آب می‌شود، تا جایی که می‌شود می‌کشم آن خیلی را، ابروهایم ناخودآگاه می‌رود بالا: «خیلی.» با شوق‌و‌ذوق چهارزانو می‌نشینم و دستم را زیر چانه‌ام می‌زنم: «گوشواره‌هایت من را یاد بچگی‌هایم می‌اندازد. عقل که نداشتم، فکر می‌کردم دانه‌ی انار است.»
چرا باید بخریم؟
مریم سمیع‌زادگان در مجموعه‌داستان «حاجی‌نرگس» سراغ مسئله‌ی زنان رفته است. عنوان آخرین اثر این نویسنده از یکی از داستان‌های مجموعه‌اش گرفته شده. او در این مجموعه محوریت اثرش را روی دغدغه‌های زنان گذاشته است. به طوری که با نگاه جامعی در این سیزده مجموعه می‌توانیم با زنانی از سنین متفاوت و طبقه‌های مختلف اجتماعی مواجه بشویم که هر کدام درگیر مسائل متفاوتی هستند. مسائلی همچون مهاجرت، ازدواج مجدد، طلاق، مادر شهید بودن، خیانت و …
سمیع‌زادگان در مجموعه داستان «حاجی‌نرگس» با ادبیاتی زنانه به ورای مشکلات زنان در جامعه‌ی روز ایران رفته است. به جرئت می‌توان گفت که این مجموعه برای هر زنی در ایران امروز، داستانی دارد تا با آن کاملاً احساس هم‌ذات‌پنداری کند.